De Kinderkookafé- gedachte zet zich af tegen de opvatting dat een kind alleen maar moet kunnen spelen. Er is een overvloed aan speelhoeken, sprookjes paradijzen, pretparken en speelgoedwinkels met “pedagogisch verantwoord” speelgoed. Hoe heerlijk dit ook allemaal is voor kinderen, ze worden hierbij tegelijkertijd ook buiten de maatschappij gehouden, waar ze eerder een vanzelfsprekend onderdeel vanuit maakten.
We proberen een stukje maatschappij dat tot hun verbeelding spreekt dichterbij te brengen. In het Kinderkookkafé kunnen kinderen die meer willen dan afdrogen of de slagroomklopper aflikken een echte maaltijd voor zichzelf en anderen koken.
Hier doen kinderen dingen die doorgaans alleen door volwassenen worden gedaan: koken, gasten ontvangen, barkeepen, bedienen, menu kaarten schrijven, afruimen (en een beetje afwassen) en soms ook afrekenen. De kinderen koken voor zichzelf en voor anderen – hun eigen familie en ook gasten van buiten.
Een andere belangrijke gedachte is het productief bezig zijn. Door dit met elkaar in een kinderwerkgemeenschap te doen, wordt het plezier en de saamhorigheid vergroot, dit in tegenstelling tot alleen consumptief bezig zijn. Kinderen voelen zich serieus genomen als ze – binnen de gestelde eisen – stimulansen en vrijheden krijgen dit op hun eigen wijze te doen. Juist de eisen van “op tijd af, lekker, er leuk uitzien, netjes bedienen, snel barkeepen en drankjes noteren” motiveert ze om hard te werken en tegelijkertijd plezier te hebben in hun bezigheden.
Ons gedachtegoed is mede geïnspireerd door verschillende pedagogen, waaronder Maria Montessori (1870-1952). Haar ordeningsprincipes, haar theorie over de “gevoelige periodes”, haar belangstelling voor huishoudelijke dingen en haar intensieve aandacht voor het kind, staan ook bij het Kinderkookkafé centraal.
Ook het boek van de Nederlandse pedagoog Lea Dasberg: “Groot brengen door klein houden” is een inspiratie bron.
Janusz Korczak (1878-1942), een Pools/Joodse kinderarts, is ook een inspirator. Net als bij hem krijgt het kind respect en ruimte in het Kinderkookkafé. Volwassenen geven de kaders aan, maar de kinderen vullen het op hun manier in.
De laatste belangrijke pedagoog is Celestin Freinet (1896-1966). Hij ging als onderwijzer met zijn leerlingen het veld in, liet ze zaaien en oogsten, boodschappen doen, koken en leren tellen door maten en gewichten te gebruiken. Hij vond dat kinderen recht hebben op de grotemensenwereld en geloofde in opvoeding door en voor werk. Ook zijn gedachtegoed is van invloed geweest op het Kinderkookkafé.
Tenslotte probeert het Kinderkookkafé een restaurant net als ieder ander restaurant te zijn. Hierbij is het vanzelfsprekend dat gasten hartelijk worden benaderd zowel door de helpers als door de kinderen. Bovendien is het van even groot belang dat iedereen vriendelijk voor zichzelf en elkaar is. Uiteindelijk maken we met zijn allen het bedrijf tot wat het is: een unieke plek waar kinderen met hun gasten kokend en etend op een bijzondere manier tot hun recht komen.